Je bent altijd bezig. Je wilt van alles en je bent altijd
bezig en dan opeens is er een gevoel. Een gevoel dat je eigenlijk niet wilt voelen, want er
moet nog zoveel.
Ken je het gevoel? Je moet van alles, maar je komt nergens
aan toe? Omdat
·
je moe bent
·
je geen zin hebt
·
je niet weet waar je moet beginnen
·
je niet weet hoe je moet beginnen
·
je niet weet wanneer je gaat beginnen
·
je je nutteloos voelt, nu er niets uit je handen
komt.
Kortom, geen energie om ook maar iets te doen.
Mijn advies, geef je over aan zo’n dag. Ik ga vooral niets doen, lekker op de bank
hangen met een kopje thee, al zappend kijk ik tv. Mijn ogen vallen soms dicht. Ik
voel me wat versuft. Gelukkig heb ik ook zulke dagen en ik geef eraan toe. Je
lichaam en geest geven eigenlijk een signaal af, dat ze vooral rust nodig
hebben. Omdat onze geest de hele dag paraat staat. En zeker in de huidige
maatschappij, waarin we elke minuut van de dag bloot
worden gesteld aan heel veel prikkels. En we ons niet meer de rust gunnen. De
rust die de mensen 50 jaar geleden wel hadden. Wat is er veel veranderd.
Gelukkig ook ten goede. De vrije tijd
die we hierdoor gekregen hebben is daar een goed voorbeeld van. Deze “extra”
tijd wordt steeds vaker gevuld met “iets” anders, en of dat ons nou zo ten
goede komt…daar zet ik zo mijn vraagtekens bij. Denk bijvoorbeeld aan de
wasmachine, de vrouwen van toen veel tijd voor terugkreeg. Vroeger was maandag
vaak wasdag. Op zondag werd er een grote ketel met de was op het fornuis
gezet. Daar bleef die dan een nacht staan
om in te weken en dan ging men 's morgens verder. De volgende dag was de vrouw
de hele dag bezig om de was schoon te krijgen. Want na het weken nam de vrouw
des huizes de was onder handen met een plank en een boender, daarna nog eens
met het wasbord en dan een stamper. Als die drie fases doorlopen waren, dan
moest het wasgoed schoon genoeg zijn om nagespoeld te worden en dan door de
wringer te gaan. En vervolgens werd het bij droog weer buiten aan de waslijn te
drogen gehangen en anders binnenshuis.
Dit proces kan ik mij niet voorstellen, maar ik kan mij wel
voorstellen dat je geest minder prikkels kreeg. En waren de vrouwen tijdens de
was aan het mijmeren of waren ze op dat moment gedachteloos. Is ook weer wat
voor te zeggen. Als we nu kijken, hoeveel mensen met een burn out te maken
hebben of hebben gehad.
Gelukkig heb ik geen hekel aan om op de maandag de was op te
vouwen of strijken. Waarbij ik heerlijk aan het mijmeren ben en soms ook wel
gedachteloos. Ik heb regelmaat in mijn dag- en weekindeling, mijn dagelijkse
ritme. En soms heb ik een gevoel…. en dan doe ik lekker niets!
