Buiten spelen

Buiten spelen

Onze zonen spelen erg graag. Favoriet zijn Playmobile en Lego. Er worden mooie bouwwerken gemaakt en mooie verhalen nagespeeld. Doordat de wereld om hun heen behoorlijk snel gaat, is veel voor hen vaak onduidelijk. Daarom willen ze bij het spelen zelf de regie houden. Zij bepalen. Nu zie ik dat mijn middelste zoon het voordeel heeft dat hij ouder is dan de jongste. De jongste legt zich hier bij neer en is minder bepalend. Soms geeft hij met zijn eigen fantasie een bepaalde “draai”aan het spel, de middelste wordt enthousiast en gaat hier dan in mee. In de wetenschap dat het in huis is, de “ruimte” muren heeft en een moeder in  de nabijheid is. Zijn er grenzen waarbinnen ze kunnen spelen. Hierdoor gaat het erg goed. De jongens weten ook hoe ze moeten spelen.  Er wordt op gezette tijden veel van elkaar geaccepteerd.

Maar dan het buiten spelen. Daar zijn geen begrenzende muren. Kaders zijn er voor hun gevoel niet. Zij worden direct overprikkeld en zijn behoorlijk aanwezig. Ze weten niet hoe ze moeten spelen. En dit heeft tijd nodig met in-trainen, om op een juiste manier te spelen.  Een voorbeeld is de trampoline. Ooit aangeschaft met alle goede bedoelingen maar vooral dat het leuk is. De jongens vinden het ook nog steeds leuk, maar ik als moeder vindt het niet meer leuk. Omdat de trampoline boven de grond staat, hebben wij er voor de veiligheid een net om heen gemaakt. Het lijkt wel een boxring !! Tja, er wordt met name door de middelste erg veel op gevochten. Bij de oudste en de jongste heb ik duidelijk weten te maken, dat een trampoline om op te springen is.  Gelukkig maken zij nu de mooiste acrobatische sprongen. Maar bij de middelste gaat dat niet zo snel. De afspraak is dat hij er nu nog maar alleen op mag springen, dus zonder zijn broer(s). Hij maakt nu dan maar van die oerkreten! Tja, daar word ik ook niet zo blij van. En ja, ik weet dat het jongens zijn en zij een wildere speelfantasie hebben dan meisjes.  Ik blijf het lastig en vermoeiend en heb daarom nu hulp gezocht bij een professionele organisatie. Laten zij zich er eens over buigen. Trampoline verkopen?  Nu nog niet, kan altijd nog!

Doordat het buitenspelen zo lastig is, spelen de kinderen weinig met buurkinderen. Op een mooie zondagmiddag gingen mijn man en ik in de tuin werken. De oudste had een kinderfeestje en was er niet. De twee andere jongens gingen op ons verzoek mee naar buiten. Het spelen met elkaar ging eigenlijk best redelijk. Toen kwamen er buurkinderen die vroegen of onze jongens zin hadden in tikkertje spelen. Nou dat hadden ze wel. Ik liep naar het groepje toe, met het verzoek om even de spelregels duidelijk te maken. Dit werd mooi opgepakt. De jongens snapten het en speelden lekker mee. Soms dreigde het te ontsporen en dan gaf ik het goede voorbeeld. Einde van de middag was onze tuin winterklaar. De jongens konden terug kijken op een succesvolle middag spelen met de buurkinderen. En mijn conclusie was dat oudernabijheid hierbij van grote invloed was. Zucht.